...

Καλοκαίρι παρέα με τον καρκίνο

Καλοκαιράκι… ήλιος, ζέστη. Βλέπεις γύρω σου ανθρώπους να σχεδιάζουν τις διακοπές τους. Άλλοι επιλέγουν θάλασσα. Τους αρέσουν λέει οι βόλτες ανάμεσα στα μπλε και άσπρα σπιτάκια. Άλλοι θέλουν βουνό. Δροσιά. Να τους ξυπνάει ο αέρας που περνάει ανάμεσα από τα φύλλα των δένδρων. Άλλοι δεν επιλέγουν τίποτα και επιλέγει άλλος γι’ αυτούς ένα δωμάτιο νοσοκομείου ή κλινικής. Σε αυτούς τους «άλλους» απαγορεύεται η ηλιοθεραπεία, η παραμονή σε χώρους με πολλή ζέστη, το άπλωμα στην ξαπλώστρα κάτω από τον ήλιο για 10+ ώρες (τότε που πάνω στην κοιλιά σου άνετα μπορείς να τηγανίσεις πατάτες!).

Και σκέφτεσαι εγώ γιατί να μην…..? λογική η σκέψη σου. Γιατί να μην απολαύσεις και εσύ τον ήλιο, την ξεγνοιασιά των διακοπών, τα όμορφα νησιά ή βουνά της Ελλάδας μας; μπορεί να σκέφτεσαι ότι είναι και ίσως το χειρότερο καλοκαίρι που θα περάσεις ποτέ. Και πάλι θα σου πω λογική η σκέψη σου. Κανείς δεν είπε ότι είναι εύκολο να διαχειριστείς όλη αυτή την κατάσταση την εποχή που για τους περισσότερους ανθρώπους είναι η πιο όμορφη του χρόνου όλου. Να σου πω κάτι όμως; μην προκαταβάλλεις. Δεν ξέρεις αν θα είναι το χειρότερο καλοκαίρι γιατί δεν μπορείς να ξέρεις 100% τι θα συμβεί αυτό το καλοκαίρι. Ξέρεις η χημειοθεραπεία, ένα χειρουργείο ή η παραμονή στο νοσοκομείο δεν καθορίζουν από μόνα τους το καλοκαίρι σου. Είναι ένα κομμάτι του. Όχι όμως όλο το καλοκαίρι. Αν το καλοσκεφτείς αυτό είμαι σίγουρη ότι, ναι μπορεί να μην μπορείς να πας στη θάλασσα, να κάνεις μπάνιο, ηλιοθεραπεία, να πιεις τα κοκτέιλ με την άνεση σου. Μπορείς να κάνεις τόσα άλλα πράγματα, όμως. Μπορείς να κάνεις και ταξίδια. Ναι. Ταξίδια. Λίγο διαφορετικά όμως. Σε αυτά δεν θα χρειαστείς μέσο μεταφοράς παρά μόνο το μυαλό και την καρδιά σου. Μπορείς να κάνεις το ωραιότερο ταξίδι που πίστεψέ με λίγοι το κάνουν. Το ταξίδι στον εαυτό. Σε αυτό το ταξίδι μπορείς να βρεις το νόημα της ζωής. Το νόημα της απόλαυσης. Το νόημα του να ζεις την κάθε στιγμή, την καλή και την κακή, την χαρούμενη και την λυπημένη.

Θα μου πεις ναι… «ωραία τα λες άμα δεν το έχεις περάσει. Ταξίδι στον εαυτό, ξεκούραση και μπλα μπλα μπλα. Ξέρεις όμως πόσο πονάει η σκέψη ότι μπορεί να είναι και το τελευταίο καλοκαίρι αυτό;». και εγω θα σου πω ότι ούτε εγώ ξέρω αν θα έχω κι άλλο καλοκαίρι για να περάσω. Γιατί και εγώ που μπορεί να μην έχω καρκίνο έχω εκείνες τις πιθανότητες θανάτου εκείνα τα ποσοστά του αυτοκινητιστικού δυστυχηματος, του να γλιστρήσω και να πέσω και να πεθάνω ακαριαία, του να με δολοφονήσει κάποιος ή να πάθω ανακοπή. Κανείς δεν το ξέρει αυτό. Και εσύ τις έχεις αυτές τις πιθανότητες και απλά έχεις άλλη μια πιθανότητα αυτή του καρκίνου. Κανείς όμως δεν ξέρει πότε και τι θα γίνει. Κανείς. Ούτε ο γιατρός σου. Ούτε ο καλύτερος γιατρός του κόσμου όλου δεν μπορεί να ξέρει πόσο θα ζήσεις εσύ που έχεις καρκίνο. Αν αναλωνόμαστε στους αριθμούς χάνουμε το χρόνο που έχουμε. Και ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω. Αν φαντάζεσαι κάτι και το παίρνεις ως δεδομένο σπαταλάς χρόνο σε αυτό που εν τέλει μπορεί να μη γίνει και ποτέ. Αυτή τη στιγμή που διαβάζεις αυτό το κείμενο ζεις. Σωματικά και ψυχικά. Δεν υπάρχει τίποτα πιο συναρπαστικό από το να παρατηρήσεις τον εαυτό σου στο παρόν. Στο κάθε δευτερόλεπτο. Την αναπνοή σου, τις σκέψεις σου, την καρδια σου πως χτυπάει. Εκεί συνειδητοποιείς ότι ζεις. Ότι όλα για τους ανθρώπους είναι και πως ο σκοπός είναι να ζούμε στο παρόν. Το παρελθόν πέρασε… πάει. Και το μέλλον; δεν το ξέρουμε ακόμη. Θα φανεί. Το τώρα όμως το γνωρίζουμε καλά.

Και εγώ θα σε ρωτήσω… κι αν δεν πας διακοπές τι πειράζει; αν δεν πας θάλασσα; αν δεν ψηθείς κάτω από τον ήλιο; μπορείς να κάνεις άλλα πράγματα… αλλά το χειρότερο που μπορείς να κάνεις είναι να σπαταλήσεις όλο το χρόνο σου με το να σκέφτεσαι τι ΘΑ έκανες ΕΑΝ δεν ήσουν στο νοσοκομείο/κλινική/σπίτι κλπ. Σκέψεις όπως «εάν δεν είχα αρρωστήσει τώρα θα ήμουν στην Χαλκιδική….», «αντί να είμαι στο νησί είμαι τώρα στο νοσοκομειο», «τέτοιο καιρό πέρυσι ήμουν στο εξοχικό μου και έκανα αυτό κι εκείνο κι το άλλο», «εάν δεν είχα τις χημειοθεραπείες θα μπορούσα να κάνω περισσότερα πράγματα».

Ξέρεις κάτι όμως; όλα αυτά τα έχεις… ΔΥΣΤΥΧΩΣ αλλά τα έχεις… οι σκέψεις του τι ΘΑ μπορούσες να κάνεις ΕΑΝ… μόνο θλίψη μπορούν να επιφέρουν και να φάνε την ενέργεια και την διάθεσή σου. Προσπάθησε να επικεντρωθείς στο τι συμβαίνει τώρα. Ναι όντως εάν δεν είχες την ασθένεια μπορεί να ήσουν αυτή τη στιγμή στη Σαντορίνη και να απολάμβανες το ηλιοβασίλεμα… μπορεί όμως και όχι. Μπορεί να είχες άλλα ζητήματα που μπορεί να μην σου επέτρεπαν κάποια απόδραση. Μπορεί όμως και όχι. Αυτό δεν το γνωρίζουμε. Δεν μπορούμε να ξέρουμε με σιγουριά τι θα γινόταν ΕΑΝ…  το μόνο που μπορούμε να γνωρίζουμε με σιγουρια είναι το τώρα… ναι μπορεί αυτό το καλοκαίρι να είναι διαφορετικό από αυτά που έχεις περάσει μέχρι τώρα. Κάτι διαφορετικό, όμως, δεν είναι απαραίτητα κακό…

Μπόρεσες να διαχειριστείς το σοκ της διάγνωσης. Μπόρεσες να διαχειριστείς ένα χειρουργείο. Μπόρεσες να διαχειριστείς τις χημειοθεραπείες και τις παρενέργειες αυτών. Είμαι σίγουρη 10000% ότι μπορείς να διαχειριστείς και ένα διαφορετικό καλοκαίρι. Και είμαι σίγουρη ότι μπορείς να το μεταμορφώσεις σε μια δημιουργική περίοδο γεμάτη δραστηριότητες, ασχολίες, σκέψεις και συναισθήματα που αν δεν ήταν ο καρκίνος δεν θα το έκανες ποτέ. Ουπς. Να το. Αυτό ξέρεις είναι το θετικό της υπόθεσης. Όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται. Ναι είναι θετικό. Γιατί κάτι θα μάθεις από όλο αυτό. Κάτι θα αποκομίσεις. Ένα μάθημα. Μια καινούργια γνώση. Μια νέα εμπειρία που στο μέλλον θα χρησιμοποιήσεις εποικοδομητικά στη ζωή σου.

Γι’ αυτό, λοιπόν, αυτό το καλοκαίρι κάνε στον εαυτό σου δώρο ένα τετράδιο και γέμισέ το σκέψεις, εμπειρίες και πράγματα που θέλεις και μπορείς να κάνεις. Παράδειγμα:

Αυτό το καλοκαίρι δεν μπορώ να πάω διακοπές εξαιτίας του καρκίνου. Αυτό με κάνει να νιώθω (συναισθήματα) ………………………………………………………………………………………………………………………………………

………………………………………………………………………………………………………………………………………

Όταν θα σκέφτομαι τι θα μπορούσα να κάνω εάν δεν είχα τον καρκίνο θα κάνω εναλλακτικές σκέψεις όπως:

  • Ναι αλλά τώρα έχω τον καρκίνο οπότε γιατί να σκέφτομαι κάτι που δεν θα γίνει;
  • Τι θα έλεγα σε κάποιον φίλο μου εάν μου έλεγε αυτά που σκέφτομαι εγώ; (αυτά που θα έλεγες στο φίλο σου είναι τελείως διαφορετικά από αυτά που λες στον εαυτό σου!)
  • Ας επικεντρωθώ στο τι μπορώ να κάνω τώρα
  • Ο καρκίνος αποτελεί μόνο ένα κομμάτι της ζωής μου και όχι ολόκληρη τη ζωή μου
  • Έχω περάσει κι άλλες δύσκολες καταστάσεις όπως ……………………………………………………………
  • ………………………………………………………………...............................................................................
  • ………………………………………………………………………………………………...............................στο παρελθόν. Επομένως, μπορώ να διαχειριστώ και αυτό.

Αυτό το καλοκαίρι τα πράγματα που μπορώ να κάνω και να αντλήσω ευχαρίστηση από αυτά είναι:

  • Να διαβάσω ένα βιβλίο
  • Να βρίσκομαι με φίλους που με εμπνέουν να γίνομαι καλύτερη
  • Να αφιερώνω στον εαυτό μου χρόνο για χαλάρωση και ηρεμία
  • Να εξασκηθώ σε τεχνικές χαλάρωσης και διαχείρισης στρεσογόνων καταστάσεων
  • Να βελτιώσω πτυχές του εαυτού μου
  • Να δουλέψω ώστε να αγαπήσω όλα τα κομμάτια του εαυτού μου
  • Να σταματήσω να δίνω τεράστια σημασία σε μικρά και ασήμαντα γεγονότα και πρόσωπα
  • Να συνειδητοποιήσω πόσο σημαντικός είμαι σαν άνθρωπο
  • ……………………………………………………………………………
  • ……………………………………………………………………………
  • ……………………………………………………………………………
  • ……………………………………………………………………………

 

Σκέψου… αν δεν είχες τον καρκίνο θα τα έκανες όλα αυτά;;;; μάλλον όχι. Μην τον βλέπεις σαν εχθρό. Γιατί όταν βλέπουμε κάποιον εχθρικά σπαταλάμε ενέργεια που είναι πολύ σημαντική για τον οργανισμό μας. Γιατί λοιπόν να ξοδεύουμε την ενέργειά μας άδικα; δες τον καρκίνο σαν κάτι που πρέπει να φιλοξενήσεις στο σώμα σου για κάποιον καιρό μέχρι να επιστρέψει στην κατάσταση που ήταν πριν. Εκεί που κοιμόταν. Δεν είναι τόσο δύσκολο όσο φαντάζει.

Να προσέχεις τον εαυτό σου! Να τον αγαπάς! Και αυτός θα σου ανταποδώσει την αγάπη του πίστεψέ με.

ΑΑΑΑ και ένα tip: άκου μουσική. Γιατί αυτοί που ακούνε χορευτική μουσική για 50 λεπτά τη μέρα παράγουν 50% περισσότερα αντισώματα. Και τα αντισώματα τα θέλουμε <3

Σε ευχαριστώ που διάβασες το άρθρο μου!! Δεν το θεωρώ καθόλου αυτονόητο <3

Σε φιλώ,

Πηνελόπη