...

Ο 'θάνατος' της αναμονής...

Έρχεται η στιγμή που πρέπει το αγαπημένο σου πρόσωπο να κάνει εκείνο το χειρουργείο που περιμένατε τόσο καιρό… η αγωνία σου χτυπάει κόκκινο… περίμενες τόσο καιρό αυτή τη στιγμή. Έλεγες «άντε να έρθει επιτέλους αυτή η στιγμή και να γίνει ότι είναι να γίνει…». Και τελικά ήρθε… αυτό που περίμενες εδώ και πόσο καιρό ήρθε η ώρα να γίνει και μαζί με αυτό έρχεται και η ερώτηση «μμμ δεν είμαι και τόσο σίγουρος/η αν όντως ήθελα να φτάσει αυτή η ώρα.» Αυτή η στιγμή που οι σκέψεις δύσκολα μπαίνουν σε σειρά, όπως τα παιδάκια στο νηπιαγωγείο που προσπαθείς να τα βάλεις σε μια σειρά και σε ένα δευτερόλεπτο ξεχύνονται όπου αυτά θέλουν. Έτσι και οι σκέψεις. Δύσκολα μαζεύονται. Και ξάφνου να και οι φόβοι. Εκείνα τα «αν» ξεπετιούνται με τέτοια άνεση. «αν κάτι συμβεί;», «αν δεν ανταποκριθεί ο οργανισμός;», «αν το νοσοκομείο έχει έλλειψη σε κάτι που μπορεί να χρειαστεί», «αν κολλήσει κανένα μικρόβιο;». πολλά τα αν, πολλές οι σκέψεις, πολλές οι ερωτήσεις και κανένας εκείνη τη στιγμή για να απαντήσει. Εσύ απλά περιμένεις… σε ένα διάδρομο με 5 καρέκλες, τριγύρω ανθρώπους να συζητάνε άσχετά και σχετικά θέματα. Προσπαθείς να μην ακούς, να κλείσεις τα αυτιά σου. Ο εγκέφαλός μας όμως από τη φύση του θα δώσει προσοχή σε εκείνες τις πληροφορίες που μπορεί να ταιριάζουν στη δική μας περίπτωση. Φυσάς και ξεφυσάς. Κοιτάς το ρολόι σου και υπολογίζεις λες και ξέρεις πόση ώρα ακόμη χρειάζεται.

Η πόρτα ανοίγει και κλείνει, γιατροί και νοσοκόμες πηγαινοέρχονται με γρήγορο και φουργιόζικο βήμα. Εσύ απλά κοιτάς, αυτούς και το ρολόι σου. Περιμένεις. Οι σκέψεις σου πλέον διάχυτες. Καμία ηρεμία. Εκείνες οι ασκήσεις χαλάρωσης και αναπνοής σε δύσκολες καταστάσεις ούτε που σου περνάνε από το μυαλό. Το μόνο που ζητάς είναι με έναν μαγικό τρόπο να περάσει η ώρα και να τελειώσουν όλα. Να βγει ο γιατρός και να πει ότι όλα πήγαν καλά. Έχω άδικο;

Δυστυχώς όμως ο χρόνος δεν μπορεί μαγικά να περάσει. Εκείνες οι ώρες (λίγες ή πολλές, ανάλογα την περίπτωση) είναι πραγματικότητα και αποτελούν έναν μικρό θάνατο. Σίγουρα δεν μπορείς να ελέγξεις στο 100% την συμπεριφορά, τις σκέψεις και τα συναισθήματά σου εκείνη τη στιγμή αλλά μπορείς να τα διαχειριστείς όλα αυτά έστω και σε κάποιο βαθμό. Άλλωστε σε τέτοιες περιπτώσεις δεν αποζητούμε να είμαστε καλά, αλλά καλύτερα από το αν δεν κάναμε τίποτα. Αυτό που επιζητούμε είναι αυτό που συμβαίνει να μας ταρακουνήσει, αλλά όχι να μας γκρεμίσει.

Όταν λοιπόν έρθει εκείνη η στιγμή που το αγαπημένο σου πρόσωπο ετοιμάζεται για το χειρουργείο μπορείς να κάνεις κάποια πράγματα που θα σε βοηθήσουν να διαχειριστείς καλύτερα την κατάσταση.

«Μην φοβάσαι να δείξεις αυτά που νιώθεις»

Αν νιώσεις πως θέλεις να κλάψεις μπροστά του, κάνε το. Το κλάμα δεν σημαίνει απαραίτητα φόβο ότι μπορεί να πεθάνει ή ότι σκέφτεσαι κάτι κακό. Μπορείς να επεξηγήσεις στο άτομο τον λόγο που νιώθεις ότι θέλεις να κλάψεις. Μπορείς να του πεις ότι αυτός είναι ο δικός σου τρόπος να αντιμετωπίζεις την κατάσταση, ξεσπάς και έτσι νιώθεις καλύτερα. Αν θέλεις να του πεις κάτι, πες το. Μη φοβηθείς να πεις κάτι που μετά μπορεί να μετανιώσεις που δεν το είπες. Σημασία έχει ο τρόπος. Αν δεν θέλεις να πεις κάτι επειδή θεωρείς ότι με αυτόν τον τρόπο θα κάνεις το άτομο να σκεφτεί «για να μου τα λέει αυτά σημαίνει ότι θα πεθάνω», προσπάθησε να του διευκρινήσεις ότι δεν το κάνεις γι’ αυτό το λόγο και ότι απλά θέλεις να μοιραστείς μαζί του πράγματα γιατί πολύ απλά είναι κομμάτι της ζωής σου.

«Μην μένεις συνέχεια σε κλειστό χώρο»

Κατά τη διάρκεια του χειρουργείου και της αναμονής μπορεί να νιώθεις ότι το στρες που βιώνεις έχει φτάσει στο έπακρο. Μπορεί να νιώθεις την καρδιά σου έτοιμη να σπάσει και να μην μπορείς να πάρεις πολύ καλές ανάσες. Το να μένεις σε έναν κλειστό διάδρομο απλά περιμένοντας, μπορεί να επιβαρύνει ακόμη περισσότερο τα επίπεδα στρες με αποτέλεσμα να νιώθεις ακόμη και καταβεβλημένο το σώμα σου. Προσπάθησε να κάνεις βόλτες και να περπατάς σε μέρη ανοιχτά όπου ο αέρας ανανεώνεται. Η οξυγόνωση του εγκεφάλου είναι πολύ σημαντική γι αυτό προσπάθησε αν δεν μπορείς να φύγεις από το θάλαμο αναμονής, τουλάχιστον να πηγαίνεις ολιγόλεπτες βόλτες προκειμένου να αλλάζεις εικόνες και να βλέπεις καινούργια και διαφορετικά ερεθίσματα.

«Κάνε το παιχνίδι των τριών σεναρίων»

Κάτι ακόμη που μπορείς να κάνεις κατά τη διάρκεια της αναμονής είναι να φέρεις στο μυαλό σου τρία σενάρια.

  1. Όλα πάνε καλά. Η επέμβαση πετυχαίνει και ο γιατρός σας ανακοινώνει τα νέα. Σκέψου: τι θα ήθελες να κάνεις, τι θα ήθελες να πεις στο αγαπημένο σου πρόσωπο όταν το δεις; Μόλις μάθεις τα νέα, ποιο είναι το πρώτο πράγμα που θα ήθελες να κάνεις;
  2. Υπάρχουν κάποιες επιπλοκές, όχι άξιες κινδύνου που θα παρατείνουν λίγο την ώρα της επέμβασης. Φέρε στο μυαλό σου την εικόνα αυτή και σκέψου τι θα έκανες σε μια τέτοια περίπτωση. Με ποιον θα ήθελες να μιλήσεις πρώτα, τι θα ήταν αυτό που θα σε βοηθούσε να ανταποκριθείς καλύτερα αυτές τις ώρες που προστέθηκαν στην αναμονή;
  3. Η επέμβαση δεν πήγε καλά. Κάνε νοερή αναπαράσταση αυτής της κατάστασης στο μυαλό σου και φαντάσου πως θα ένιωθες. Τι θα ήθελες να κάνεις. Τι ΔΕΝ θα ήθελες να κάνεις ή να πεις…

Όλα αυτά τα σενάρια, κάνοντάς τα στο μυαλό σου θα σε βοηθήσουν να προετοιμαστείς έτσι ώστε όταν συμβεί ένα από τα τρία να μην βιώσεις τον ίδιο βαθμό στρες που θα βίωνες αν δεν είχες προετοιμαστεί. Επίσης, είναι ένας καλός τρόπος να κρατήσεις το μυαλό σου απασχολημένο.

«Διάβασε, άκουσε μουσική, ασχολήσου με κάτι που σε χαλαρώνει»

Μπορείς να πάρεις μαζί σου το αγαπημένο σου βιβλίο, ή μπορείς να κάνεις μια λίστα με τα τραγούδια που σου αρέσουν και να τα περάσεις στο κινητό ή στο τάμπλετ σου και να τα ακούς. Κάτι άλλο που μπορείς να κάνεις είναι να πας μια βόλτα, να περπατήσεις και να δώσεις με αυτόν τρόπο λίγο χρόνο και χώρο στον εαυτό σου και τις ανάγκες του. Είναι πολύ σημαντικό να κατανοήσεις τόσο την ίδια την πραγματικότητα που βιώνεις όσο και τα συναισθήματα που τη συνοδεύουν.

«Απέφυγε τους ανθρώπους που νιώθεις ότι σε επιβαρύνουν»

Εάν εκείνη τη στιγμή της αναμονής υπάρχουν συγγενείς και φίλοι, οι οποίοι νιώθεις ότι αντί για ανακούφιση και βοήθεια, αυτό που σου προσφέρουν είναι  στρες και πιο έντονη αγωνία, απομακρύνσου. Δεν είναι κακό να φύγεις για όσο εσύ το χρειάζεσαι. Ίσα ίσα αναγνωρίζεις αυτά που εσύ αντέχεις αλλά και αυτά που χρειάζεσαι περισσότερο. Κάποιες αντιδράσεις τρίτων μπορεί να μην ταιριάζουν στον δικό σου τρόπο αντιμετώπισης και αυτό δεν είναι κακό. Ο κάθε άνθρωπος έχει το δικό του, μοναδικό τρόπο αντιμετώπισης μιας κατάστασης. Αυτό δεν σημαίνει, ωστόσο, ότι δεν τους θέλεις, τους αντιπαθείς κλπ… απλά επιλέγεις τον τρόπο που σε κάνει να ανταπεξέρχεσαι καλύτερα και αποτελεσματικότερα σε μια δύσκολη στιγμή.

«Μην μπαίνεις στο internet αναζητώντας πληροφορίες σχετικές με την επέμβαση»

Το χειρότερο πράγμα που θα μπορούσες να κάνεις είναι εκείνες τις ώρες να μπεις μέσα στο internet και να αρχίσεις να ζητάς πληροφορίες. Αν σκεφτείς να το κάνεις αντί να πας στο google πήγαινε στο play store και κατέβασε ένα παιχνίδι που σου αρέσει και σε διασκεδάζει.

Το ξέρω. Αυτές οι ώρες είναι δύσκολες. Πολύ. Τα λεπτά, τα δευτερόλεπτα μοιάζουν αιώνας. Ξέρεις κάτι όμως; και αυτές οι δύσκολες στιγμές, αυτά τα δύσκολα γεγονότα της ζωής έχουν το ρόλο τους. κάτι σημαίνουν. Μπορεί να μας αγχώνουν, να μας δυσκολεύουν, να μας αναστατώνουν αλλά μας δίνουν μια τεράστια ευκαιρία που κανένα ευχάριστο γεγονός δεν μας το δίνει… την ευκαιρία να δουλέψουμε με τον εαυτό μας… να αναπτύξουμε δεξιότητες… να πληροφορηθούμε και να αποκτήσουμε γνώσεις… να γίνουμε απλώς καλύτεροι άνθρωποι έτσι ώστε όταν θα ξαναβρεθούμε αντιμέτωποι με κάτι δύσκολο αυτό να μην μας γκρεμίσει απλώς να μας ταρακουνήσει. Αυτό κράτα. Μόνο. Και θα δεις ότι σε όλα μπορούμε να βρούμε εκείνο το θετικό στοιχείο. Εκείνο που μπορεί να μας αλλάξει ουσιαστικά και με νόημα.

Σε ευχαριστώ που διάβασες το κείμενο μου… δεν το θεωρώ καθόλου αυτονόητο.

Για ότι χρειαστείς μη διστάσεις να επικοινωνήσεις μαζί μου <3

Σε φιλώ και σου στέλνω πολλά και θετικά vibes.

Πηνελόπη Μελίδου

MSc Ψυχολόγος Υγείας

FB: Πηνελόπη Μελίδου MSc Ψυχολόγος Υγείας

email: [email protected]

τηλ: 6906928843